 |
| |
Κατηγορία: Νομικά
|
 |
Ο Νόμος του 1994
Το 1994, η Ελληνική κυβέρνηση ψήφισε ένα νόμο που όριζε τα ακόλουθα:
- Ο Νόμος του 1992 σχετικά με την περιουσία του πρώην Βασιλέως ακυρώθηκε.
- Η ακίνητη περιουσία του πρώην Βασιλέως δημεύτηκε.
- Τα περιεχόμενα των σπιτιών του δημεύτηκαν.
- Αφαιρέθηκαν η Ελληνική του ιθαγένεια και το δικαίωμά του να κατέχει Ελληνικό διαβατήριο.
- Για την αναίρεση της παραπάνω πράξης (4), τέθηκε ως όρος να πολιτογραφηθεί σε κάποια δημοτική αρχή, να ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα της Ελλάδας και να παράσχει τη διαβεβαίωση πως ούτε ο ίδιος ούτε οι κληρονόμοι του έχουν οποιαδήποτε αξίωση σχετικά με την επαναφορά της μοναρχίας.
- Του στερήθηκε το δικαίωμα ακρόασης σε Ελληνικό Δικαστήριο με το όνομα "Βασιλεύς Κωνσταντίνος".
Το δικαίωμα της περιουσίας
Η Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ορίζει ότι δεν γίνονται διακρίσεις και πως όλοι ανεξαιρέτως έχουν το δικαίωμα της προσφυγής στα Δικαστήρια.
Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος έφερε την υπόθεση στην Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με το επιχείρημα ότι τα δικαιώματα της περιουσίας και των τριών προσφευγόντων (του Βασιλέως Κωνσταντίνου, της Πριγκίπισσας Ειρήνης και της Πριγκίπισσας Αικατερίνης) παραβιάστηκαν με τη δήμευση, η οποία πραγματοποιήθηκε με το νόμο του 1994. Ζητήθηκε από την Επιτροπή να αποφανθεί εάν είχε υπάρξει τέτοια παραβίαση.
Με ομόφωνη απόφαση και των 30 δικαστών - συμπεριλαμβανομένου και του Έλληνα - η Επιτροπή έκρινε πως τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφευγόντων είχαν όντως παραβιαστεί και παρέπεμψε το θέμα της περιουσίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ).
Η Επιτροπή υποστήριξε ότι στο θέμα του ονόματος ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος δεν είχε αδικηθεί από την Ελληνική Κυβέρνηση, καθώς ο πλήρης τίτλος του είχε χρησιμοποιηθεί κατά τις δίκες οι οποίες έλαβαν χώρα στην Ελλάδα, και κατά συνέπεια είχε γίνει αποδεκτός από τον Άρειο Πάγο, το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο.
Η απόφαση
Με απόφαση που ελήφθη στις 22 Νοεμβρίου του 2000, με ψήφους 15 υπέρ και 2 κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεφάνθη πως με τη δήμευση παραβιάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφευγόντων.
Κατά τις διαβουλεύσεις του, το ΕΔΑΔ χρειάστηκε να εξετάσει επιμέρους το ιδιοκτησιακό καθεστώς του κάθε περιουσιακού στοιχείου προτού αποφανθεί ότι ανήκουν στους προσφεύγοντες, και συγκεκριμένα το Τατόι και το Μόν Ρεπό στο Βασιλέα Κωνσταντίνο, το δε Πολυδέντρι στο Βασιλέα Κωνσταντίνο, στην Πριγκίπισσα Ειρήνη και στην Πριγκίπισσα Αικατερίνη.
Δυνατότητα συμβιβασμού
Μετά την έκδοση της απόφασης, το Δικαστήριο πρότεινε στις δύο πλευρές να επιδιώξουν συμβιβασμό μέσα σε ένα διάστημα έξι μηνών. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση αρνήθηκε τον εξώδικο συμβιβασμό, με αποτέλεσμα οι δύο πλευρές να αποστείλουν τις παρατηρήσεις τους στο Δικαστήριο το Μάιο του 2001. Μετά την προσκόμιση των εγγράφων αυτών, το Δικαστήριο ζήτησε την κατάθεση συμπληρωματικών παρατηρήσεων μέχρι το Δεκέμβριο του 2001. Αυτή είναι η συνήθης πρακτική για τέτοιας κλίμακας υποθέσεις.
Το ΕΔΑΔ ανέκαθεν ενεθάρρυνε την επίτευξη φιλικού συμβιβασμού, και πράγματι ο πρώην Βασιλεύς εκμεταλλεύτηκε κάθε ευκαιρία και μέσω του Δικαστηρίου και κατά τη διαδικασία υποβολής των εγγράφων για να προτείνει πως οι δύο πλευρές θα έπρεπε να φτάσουν σε μια φιλική συμφωνία, αποφεύγοντας έτσι την επιβάρυνση του Ελληνικού λαού με μεγάλο φορολογικό φορτίο.
Απρίλιος 2002
Οι τελικές παρατηρήσεις ήταν να υποβληθούν ως την 1η Μαρτίου του 2002. Κατόπιν αιτήματος της Κυβέρνησης, η ημερομηνία αυτή παρατάθηκε ώς τις 16 Απριλίου. Εάν η Ελληνική Κυβέρνηση παραμείνει ακλόνητη στην απόφασή της να μην επιστρέψει τα περιουσιακά στοιχεία στο Βασιλέα Κωνσταντίνο και στους άλλους προσφεύγοντες, τότε το Δικαστήριο θα κρίνει το ύψος της οφειλόμενης αποζημίωσης. |
|
|
