 |
  |
|
Η ομιλία του Βασιλέως Κωνσταντίνου στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον Τετάρτη, 1 Δεκεμβρίου 1999 Κατηγορία: Ομιλίες Προοπτικές Ειρήνευσης στην Νέα Χιλιετία: Σκέψεις για την Αποτροπή μιας Νέας Βαλκανικής Τραγωδίας. Αξιότιμες Κυρίες και Κύριοι, ονομάζομαι Κωνσταντίνος και είμαι ο πρώην Βασιλεύς της Ελλάδος. Βάσει ποιών ειδικών προσόντων, θα αναρωτιέστε, πραγματεύομαι το θέμα αυτό; Σας διαβεβαιώνω ότι δεν ισχυρίζομαι πως διαθέτω κάτι τέτοιο. Και ούτε έχει κάποια σχέση με τη βασιλική καταγωγή μου. Σχετίζεται όμως απολύτως με το γεγονός ότι ως Βασιλεύς, ήμουν αρχηγός κράτους του Ελληνικού έθνους. Ενός έθνους που τα εδαφικά του όρια απλώνονται εντός της περιοχής των Βαλκανίων. Ανατράφηκα για να υπηρετώ τα κοινά. Γαλουχήθηκα με τα κοινά από τη γέννησή μου ακόμη, με την ελπίδα ότι θα γινόμουν, συν τω χρόνω, ικανός να συνεισφέρω κάτι για τον συνάνθρωπό μου. Για ένα ακόμη λόγο αισθάνομαι κατάλληλο πρόσωπο για το θέμα αυτό, εξαιτίας της σχέσης μου με την εκπαίδευση. Ως Πρόεδρος της Round Square Conference, έχω ιδιαίτερα ενεργό ανάμειξη στην εκπαίδευση των νέων ανθρώπων. Τα σημερινά νιάτα μεν θα διαμορφώσουν τον αυριανό κόσμο.. Εμείς είμαστε όμως υπεύθυνοι για το μέλλον που θα κληρονομήσουν. Αυτό μας καθιστά υπεύθυνους και για την εκπαίδευσή τους. Στη διάρκεια της πρόσφατης Annual Round Square Conference συμμετείχα σε μια ζωηρή συζήτηση με σπουδαστές από διαφορετικές χώρες σχετικά με τις επιπτώσεις του πολέμου στους νέους των εμπλεκομένων χωρών. Αναφέροντας το παράδειγμα του Κόσοβου ένας σπουδαστής παρατήρησε τα εξής: "Μου ζητάτε να διαγράψω το μέλλον των συνομηλίκων μας που μεγαλώνουν σήμερα στο Κόσοβο. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα, δεν χρειάζεται καν φαντασία.. Στερούνται τις εναλλακτικές και τις επιλογές που εμείς εδώ θεωρούμε δεδομένες , τα διλήμματα εκείνα που οδηγούν ένα παιδί στην ενηλικίωση και διευρύνουν τη φαντασία και την οπτική του. Δεν θα έχουν τις πολυτέλειες αυτές΄ για τα επόμενα χρόνια, χρόνια εκπαίδευσης και δημιουργίας, έχουν ήδη αποφασίσει τρίτοι. Όταν οι πόλεις τους θα έχουν πια επανοικοδομηθεί, όταν η κυβέρνησή τους θα μπορεί πια να τους παρέχει εκπαίδευση, ευκαιρίες για ψυχαγωγία και εργασία, οι νέες γενιές θα έχουν πια χάσει την όρεξη που κάνει τον άνθρωπο να εξακολουθεί να λαχταρά και να αποβλέπει σε κάτι καλύτερο." Ως πρώην χρυσός Ολυμπιονίκης το 1960 και επίτιμο μέλος της ΔΟΕ σήμερα, λογικό θα ήταν να δανειστώ στοιχεία της Ολυμπιακής ιδεολογίας: την προβολή του δίκαιου συναγωνισμού μεταξύ ίσων, την ικανότητα υπέρβασης συνόρων και εχθροτήτων. Σημαντικότερη ωστόσο είναι η έννοια της Εκεχειρίας. Η έννοια αυτή προέρχεται από την αρχαιοελληνική παράδοση, βάσει της οποίας ορίζεται ρητά η διακοπή όλων των συγκρούσεων κατά τη διάρκεια των αγώνων. Και αν αυτό ίσχυε τότε, γιατί όχι και τώρα; Και αν είναι εφικτό κατά τη διάρκεια λίγων εβδομάδων, γιατί όχι και για μεγαλύτερη διάρκεια; Τόσο ο αιώνας αυτός όσο και η δεύτερη χιλιετία κλείνουν με πολύ έντονες τις αναμνήσεις του πολέμου, ενός πολέμου στον οποίο πρωταγωνίστησε και πάλι η Αμερική, αυτή τη φορά στην Γιουγκοσλαβία εναντίον του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Υποτιθέμενος στόχος του πολέμου αυτού ήταν η διασφάλιση των "συμφερόντων", η φύση των οποίων δεν ήταν ξεκάθαρη για όλους. Πολλούς στην περιοχή των Βαλκανίων προβλημάτισε το ότι για την υπεράσπιση των λεγόμενων "ανθρώπινων ιδανικών" εφαρμόσθηκαν μέσα κάθε άλλο παρά "ανθρωπιστικά", ακόμη και για όσους υποτίθεται ότι ήταν υπό την προστασία τους. Ύστερα από αιώνες συνεχών αγώνων οι χώρες της Ευρώπης απολαμβάνουν σήμερα τα αγαθά της μακροχρόνιας ειρήνης και τους καρπούς της στενής συνεργασίας στην πολιτική και στην οικονομία. Μετά από τη διαπίστωση αυτή δικαιούμαι να πιστεύω ότι η εφαρμογή ανάλογης προσέγγισης στις Βαλκανικές χώρες, βασισμένης στη συνεργασία και στη συμπαράσταση, θα είχε κυρίως ευνοϊκά αποτελέσματα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να δώσει σε όλες τις Βαλκανικές χώρες τη δυνατότητα ένταξής τους. Έτσι θα αποκτήσουν ένα ισχυρό κίνητρο για να απαλλαγούν από τις διαφορές τους, να αναγνωρίσουν τα μεταξύ τους όρια και την εθνική ανεξαρτησία της κάθε μίας και θα αναγκαστούν να επικεντρωθούν σε τοπικές μορφές οικονομικής συνεργασίας. Το ενδεχόμενο να γίνουν μέλος μιας αγοράς 500 και άνω εκατομμυρίων καταναλωτών, μιας ελεύθερης περιοχής χωρίς σύνορα εντός μιας διευρυμένης ζώνης σταθερότητας και ασφάλειας, θα συμβάλει στη χαλάρωση των εντάσεων και θα επιφέρει την αναγκαία ειρήνη. Αυτό εννοώ με τον όρο ανθρωπισμός; να ανακουφιστούν από τον πόνο και τα βάσανα άνθρωποι οι ζωές των οποίων έχουν καταστραφεί. Η μόνη εξασφάλιση για ένα νέο ειρηνευτικό ξεκίνημα θα ήταν ο πλήρης σεβασμός της αρχής των οριοθετημένων συνόρων, της ιστορικής παράδοσης, των κοινωνικών θεσμών και της θρησκευτικής ελευθερίας της κάθε κοινότητας. Απαραίτητη είναι η διατήρηση των δημοκρατικών συστημάτων ελεύθερης οικονομίας που στην πλειοψηφία μας στηρίζουμε. Οποιαδήποτε άλλη μέθοδος αντιμετώπισης των τοπικών θεμάτων διατρέχει τον κίνδυνο πρόκλησης εντελώς αντίθετων αποτελεσμάτων και αυτά θα ήταν: αποσταθεροποίηση, συνοριακές διενέξεις, οικονομική εξαθλίωση, κοινωνικές ανισότητες και αναταραχές. Η δημιουργία μιας νέας διεθνούς τάξης προέκυψε μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη. Η κατάρρευση του διπολικού συστήματος θα διευκόλυνε, κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, την ανάδειξη τεσσάρων ή πέντε μεγάλων δυνάμεων, στο πλευρό των οποίων θα τάσσονταν στη συνέχεια μικρότερες χώρες, ανάλογα βέβαια με το συμφέρον τους. Αυτό θα αποκαθιστούσε την ισορροπία δυνάμεων, έντονος επικριτής της οποίας υπήρξε ο Ουίλσον. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη, βασισμένη στις αρχές του φιλελευθερισμού-τόσο στην οικονομία όσο και στην πολιτική- είναι κίνημα θετικό, υπό την έννοια της απελευθέρωσης δημιουργικών δυνάμεων. Αλλά οι στόχοι της είναι τόσο γενικοί που η εξατομίκευσή τους είναι πιθανόν να οδηγήσει στην αναρχία και στο χάος. Οι Ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες, ξεκινώντας από εκείνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τη Ρωμαϊκή και τη Βυζαντινή αργότερα και στη συνέχεια την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, είχαν ξεκάθαρη και θρησκευτική αναφορά. Διατηρήθηκαν αιώνες ολόκληρους γιατί στην ανθρώπινη συνείδηση των υπηκόων των αυτοκρατοριών αυτών οι αντίπαλοί τους δεν εναντιώνονταν μόνο στην επίγεια εξουσία, που ενσάρκωνε ο Αυτοκράτορας, αλλά και σε μια ανώτερη τάξη εκπορευόμενη από το θεό. Έτσι θεωρούσαν τότε. Αλλά έχει πλέον παρέλθει πολύς καιρός από τότε. Η θεοκρατική κοινωνία δεν υφίσταται πια, με την εξαίρεση μιας περιοχής σε όλο τον κόσμο. Σήμερα προάγονται οι αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Οι αρχές αυτές έχουν παραβιαστεί επανειλημμένα στο πέρασμα των αιώνων. Κι όμως εξακολουθούν να ισχύουν. Η ελευθερία και η δημοκρατία είναι αδύνατο να τεθούν υπό τον έλεγχο μιας απολυταρχικής εξουσίας, αντίστοιχης με εκείνη που επέβαλε συνοχή στις παλαιές αυτοκρατορίες. Ένας τρόπος εξομάλυνσης των διαφορών είναι η εκπαίδευση. Οι νέοι στην πολυτάραχη περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας μεγαλώνουν με ένα έμφυτο μίσος. Αυτή η γενιά, πόσο μάλλον η επόμενη γενιά παιδιών σε όλο τον κόσμο πρέπει να ανατραφεί και να διδαχθεί την ανοχή και την αλληλοκατανόηση ανεξαρτήτως εθνικότητας. Η Ελλάδα είναι ένα έθνος η μοναδική συνεισφορά του οποίου στον παγκόσμιο πολιτισμό είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Το όνομά της έχει ταυτιστεί καθόλην την ιστορική της πορεία με τα ιδεώδη της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Το παρελθόν της σηματοδοτείται από την αντίστασή της κατά του ολοκληρωτισμού, του Ναζισμού, του Φασισμού και του Κομμουνισμού και, προσφάτως, κατά των Συνταγματαρχών. Ο Ελληνικός λαός είναι αναμφίβολα προετοιμασμένος να ανταποκριθεί επιτυχώς σε κάθε μελλοντική πρόκληση και να επιβιώσει. Η επιβίωσή του θα πρέπει να στηρίζεται στην δική μας πρωτοβουλία να συμβάλλουμε και να προάγουμε την ειρήνη και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια. Στη χρονική αυτή στιγμή η νέα χιλιετία αρχίζει να παρουσιάζει μια ηθική και θρησκευτική ακόμη όψη. Πρέπει πια άμεσα να δώσουμε ένα τέλος στον πόλεμο, να πολεμήσουμε τη φτώχεια, τις αρρώστιες και την πείνα κι όχι ο ένας τον άλλο. Έχουμε την εντύπωση ότι μπορούμε να επιλύσουμε τα διεθνή προβλήματα. Αλλά καλά θα κάναμε να ακούγαμε τις ψιθυριστές προσευχές του κόσμου όλου, ώστε να μη μεταβληθούν σε κραυγές θυμού και απόγνωσης πίσω από ένα όπλο. Όπως είπε ο Σολζενύτσιν παραλαμβάνοντας το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, "η ανθρωπότητα θα λυτρωθεί μόνο όταν όλοι ενδιαφερθούμε για ό,τι συμβαίνει". Κυρίες και Κύριοι, θα κλείσω με την εξής σκέψη: Μπορεί η νέα χιλιετία να επισφραγιστεί από την οριστική κατάρριψη της πολεμικής μηχανής; Αν τα καταφέρουμε, τότε πράγματι ο μακρύς δρόμος προς την ειρήνη δεν θα οδηγήσει σε μια εκκωφαντική πυρηνική έκρηξη αλλά στον τελικό θρίαμβο της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας". |
|
| © 2006-2011 Η Ελληνική Βασιλική Οικογένεια | Χάρτης Δικτυακού Κόμβου | Νομικές Πληροφορίες | Site Credits |